به نام خدا

بار دگر خبر از آمدن کاروانی دیگرآمد ، کاروانی از لاله ها ، کاروانی از شهدا

آی مادران منتظر ، خبردار ، که دیگر زمان انتظار به پایان رسید و سربازان گمنام آمدند.

آن سربازان گمنامی که گمنامیشان شهره هر شهر و دیار  شده ، آنان که در دامان شما پرورش یافته اند.

بیایید شاید گل شما هم بین آن ها باشد.

آمدند گروهی دیگر از سربازان ایران .

  آمدند ، اما نه آنگونه که رفته بودند . آمدند اما در تابوتی سرخ و لاله گون  

آمدند آنان که روزی با رفتنشان به ما درس آزادگی دادند و آزادگی را به ارمغان آوردند .

ای ایران گوش کن ، هنوز صدای الله اکبرشان می آید

هنوز می توان صدای یا حسین و یا مهدی گفتن هایشان را شنید.

هنوز صدای آن گلوله هایی که تنها و بدنهایشان رادر مقابلش سپر کردند که مبادا گلوله ای به تو اصابت کند شنیده می شود.

انگار این تابوت ها با ما حرف می زنند . کافیست در این تابوت ها را باز کنی و به استخوان های درون آن نگاه کنی.

 یک دنیا حرف دارند.

ای ایران ، به یاد می آوری آن روزی که دشمن تورا تهدید کرد و هیچ کس نبود که از تو دفاع کند ، اینان چه کردند ؟

آیا به یاد می آوری آنهایی را که به تو لبخند زدند و بر دشمنت اخم کردند؟

دیدی لبخندشان را که چه سرخ بود؟دیدی اخمشان را که چگونه دشمنت را سیاه رو کرد ؟

آیا به یاد می آوری آن ها را ؟ آیا می شناسیشان ؟

آیا یادت می آید بر سرت و برسر مردمانت چه آمد ؟

 آیا به یاد می آوری که چگونه دشمنت را بیرون راندند ؟

اینان نیز از مردمان تو بودند اما انگار از بهشت آمده بودن .

اینان از همان مردانی هستند که برای دفاع از تو رفتند .

رفتند و دیگر نیامدند.

اینک آمده اند ، آمده اند تا شاید آن چیز هایی را که فراموش کرده ایم را به یاد بیاوریم.

آمده اند تا به ما از تساوی عشق و شهادت بگویند.

سلام برآن ها

سلام خدا بر شهیدان

 سلام خدا بر مجاهدین راه حق

حمد و سپاس خدای را که همیشه یار و یاور من بوده است

حمد خدایی را که می بیند آنچه را که به باطل انجام می دهم اما چشم می پوشد

می شنود آنچه را که ز نادانی می گویم اما نشنیده می گیرد

سپاس اورا که می بیند اشک هایم را

هنگامی که برای عذرخواهی به درگاهش می روم

و می شنود ناله هایمر ا هنگامی طلب می کنم بخشش او را

گرچه می داند پس از اینم را

اما می پذیرد ، شاید که هدایت گردم.